The Glorious Greeks - Yacoubian & Co (Giannis Stamatiou)

Πήραμε φόρα με τους Ζαμπέτες και άντε να φύγεις απ'αυτό το είδος ... Ας συνεχίσουμε λοιπόν στο ίδιο στυλ...? παρουσιάζοντας έναν άλλο μπουζούκαρο τον Γιάννη Σταματίου ή Σπόρο. (Στο πατάρι του «Μάριου» ήταν που βαφτίστηκα «Σπόρος» λέει ο Γιάννης Σταματίου… όταν με αποκάλεσε έτσι ο Μανώλης Χιώτης, επειδή φορούσα κοντό πανταλόνι κι έπαιζα πολύ ωραίο μπουζούκι).
Ο Γιάννης Σταματίου Σπόρος, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού ξεκίνησε την καριέρα του στην Ελλάδα το 1947 σε συγκρότημα με τον Άκη Πάνου. Στα πρώτα χρόνια του '50 μπήκε στην δισκογραφία και συνεργάστηκε με σχεδόν όλους τους σπουδαίους συνθέτες και τραγουδιστές στο πάλκο και στα στούντιο ηχογραφήσεων. Μερικοί από αυτούς είναι Β. Τσιτσάνης, Μ. Χατζιδάκις, Μαν. Χιώτης, Μ. Νίνου Στ. Τζουανάκος, Στ. Καζαντίδης, Π. Πάνου, Μπ. Μπακάλης, Γρ. Μπιθικώτσης, Στράτος και άλλοι πολλοί.

με τον Γιάννη Τατασόπουλο

Ο ξεχωριστός ήχος του μπουζουκιού του τον έκανε περιζήτητο και δημοφιλή και σαν φυσική συνέπεια στα τέλη του '50 μετανάστευσε στην Αμερική όπου συνέχισε την καριέρα του μέσα από συνεργασίες με διεθνείς καλλιτέχνες που απευθύνονταν στο αμερικανικό κοινό και παράλληλες εμφανίσεις και συναυλίες σε music halls για τους έλληνες της Αμερικής.
Τα χρόνια της παραμονής του στην Αμερική ηχογράφησε αρκετούς δίσκους με μεγάλες αμερικάνικες ορχήστρες, αλλά και με ολιγομελή σχήματα σε στούντιο. Παράλληλα έκανε πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής. Ανάμεσα σε αυτούς που τον παρακολουθούσαν τακτικά στις ζωντανές εμφανίσεις του διάσημοι αστέρες του Hollywood όπως ο Φράνκ Σινάτρα, ο Έλβις Πρίσλευ, ο Σάμυ Ντέιβις, ο Χάρυ Μπελαφόντε και άλλοι πολλοί.

"The Glorious Greeks"

ήταν το συγκρότημα του αμερικανού, αρμενικής καταγωγής, Hrach Yacoubian που υπήρξε το πρώτο βιολί στην ορχήστρα της κινηματογραφικής εταιρίας Paramount. Στην...κομπανία του τίτλου εκτός από τον Χαράτς Γιακουμπιάν (βιολί) συμμετείχαν η Νίτσα Γκρέζη (τραγούδι), ο Νότης Ησυχόπουλος (ακορντεόν) και ο περίφημος Γιάννης Σταματίου ή Σπόρος (μπουζούκι).

Διαβάστε τι λέει ο "Σπόρος" για εκείνο το γκρούπ:

Επιασα αμέσως δουλειά στο Χόλιγουντ. (...)

Εκεί ερχόταν και μας άκουγε ένας μουσικός, το πρώτο βιολί της ορχήστρας της κινηματογραφικής Paramount. Ο Χαράτς Γιακούμπιαν, Αμερικάνος με αρμένικη καταγωγή. Κάποια στιγμή με πιάνει και μου λέει: «Θέλω να φτιάξουμε ένα international group που θα παίζει πολλά είδη μουσικής». Πήγα μαζί του και κάναμε τρεις μήνες πρόβες και οντισιόν. Εκεί στις πρόβες γνώρισα ένα σωρό ηθοποιούς. Το Ρόμπερτ Μίτσαμ, τον Κέρκ Ντάγκλας κ.ά. Ερχόταν και μας άκουγε στις πρόβες και ο Ντιμίτρι Τόμκιν, που έγραφε μουσική για ταινίες. Λέει του Γιακούμπιαν: «Όλα τα όργανα τα έχουμε στην Αμερική. Αυτό εδώ (το μπουζούκι) δεν έχουμε. Αυτό να προωθήσεις».
Μετά από τρεις μήνες πρόβες ξεκινήσαμε να δουλεύουμε σε ένα μικρό καζίνο στη Νεβάδα και από εκεί πήγαμε στο Ρίνο. Μετά στο «Μπίμπολς 365» στο Σαν Φραντζίσκο και ακολούθησαν αρκετά μαγαζιά σε διάφορες πόλεις κοντά στην Καλιφόρνια. Όλα αυτά ήταν καλά μαγαζιά απ’ όπου πέρναγαν «βαριά» ονόματα και οι δουλειές κλείνονταν για δυο-τρεις βδομάδες. Μόλις θεωρήσαμε ότι είμαστε έτοιμοι, πήγαμε στο Λας Βέγκας, γιατί εκεί ήταν η κορυφή. Παίξαμε στο «Σενς» που είχε οχτακόσια άτομα υπαλληλικό προσωπικό! Είμασταν τέσσερα γκρουπ σε ένα περιστροφικό πάλκο και παίζαμε από ένα σαρανταπεντάλεπτο το κάθε γκρουπ, τρεις φορές.
Βέβαια δεν σου κρύβω ότι δουλεύαμε τζάμπα, γιατί δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στον τζόγο και ό,τι παίρναμε το τρώγαμε στα παιχνίδια. Αυτή η δουλειά κράτησε τέσσερα χρόνια.Γυρίσαμε όλα τα μεγάλα μαγαζιά, μέχρι και στο Πουέρτο Ρίκο πήγαμε μια φορά. Είχαμε μεγάλη επιτυχία. Έρχονταν από κάτω Αμερικάνοι μουσικοί και μας άκουγαν, προσπαθώντας να μετρήσουν τι παίζαμε. Γιατί παίζαμε πολύ γρήγορα σε 9/8, 5/8, 7/9, ρυθμούς ασυνήθιστους γι’ αυτούς. Το γκρουπ το αποτελούσαν 13 άτομα. Μπάσα, κιθάρες, πιάνο. Ντραμς είχαμε τον Μπόμπι Μόρις, τον ντράμερ του Πρίσλεϋ, ο οποίος έπαιζε με δύο κάσες.
με τον Νότη Ησυχόπουλο
Από Έλληνες είχαμε μείνει τέσσερις γιατί δεν άντεχαν τις απαιτήσεις της δουλειάς. Εγώ, ο ακκορντεονίστας Νότης Ησυχόπουλος, η Νίτσα Γκρέζη η τραγουδίστρια και μια τραγουδίστρια-χορεύτρια, η Ήβα. «Χαράτς Γιακούμπιαν εντ κόμπανι» λεγόταν το γκρουπ και βγάλαμε και δυο μεγάλους δίσκους. Μετά από μια πρωτοχρονιά, μέσ’ στην τρέλα που κουβάλαγα κι εγώ σαν νέος, παρατάω το γκρουπ σύξυλο και πάω σε ένα ελληνικό μαγαζί, στο «Balcan Village» στο Mountainview, 50 μίλια από το Σαν Φραντζίσκο. Δούλεψα ένα διάστημα εκεί και δε σου κρύβω ότι ένιωσα μια φτώχεια στο πάλκο. Γιατί στο γκρουπ με τον Γιακούμπιαν ένιωσα μουσικός, ένιωσα καλλιτέχνης, υπήρχε προγραμματισμός, υπήρχε απόλυτη συνέπεια. Διδάχτηκα πολλά πράγματα εκεί, γιατί κι εγώ είχα ξεκινήσει με την ελληνική νοοτροπία. (από το διαδικτυακό περιοδικό για το λαϊκό τραγούδι "Η Κλίκα" μία εκτενής αυτοβιογραφική αφήγηση του Γιάννη Σταματίου στον Άρη Νικολαΐδη) επισκεφτείτε την Κλίκα

Αυτααά ..!
Τα τραγούδια του "The Glorious Greeks" είναι:

... πρέπει να πώ ότι "έφαγα" τον διαδικτυακό κόσμο για να βρώ τον δίσκο αλλά μάταια.
Και τι απλό στο τέλος δοκίμασα & τον αγόρασα απο το i-Tunes (δεν περίμενα βέβαια ότι η Apple θα ξέρει τον Σπόρο) ...
Μαγκιά της. Και δικιά σας ... Παρακαλώ