Μιχάλης Ζαμπέτας - (Υιός του μεγάλου Γιώργου Ζαμπέτα)

O πιο καλός μαθητής του Ζαμπέτα
(Για τον φίλο Γιάννη απ'τον Αλιμο που ζήτησε Μιχάλη Ζαμπέτα)

Δεκαέξι χρόνια μετά το θάνατο του Γιώργου Ζαμπέτα, στις 10 Μαρτίου 2008 έφυγε ένας ακόμη Ζαμπέτας. Ο μοναχογιός του μεγάλου καλλιτέχνη ξεκίνησε το ταξίδι του για τη μουσική γειτονιά των αγγέλων ακριβώς την ίδια ημερομηνία που έχασε τον πατέρα του το 1992. Ο Μιχάλης Ζαμπέτας, το «δεκανίκι» του «βασιλιά του μπουζουκιού» (όπως τον αποκαλούσαν, αφού συχνά τον συνόδευε στο πάλκο, αυτοδίδακτος και ο ίδιος), άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 51 χρόνων νικημένος από την επάρατη νόσο. Ο Μιχάλης από μικρό παιδί ήταν στο «πατάρι» μαζί με τον πατέρα του. Γνώριζε και έπαιζε όλα τα έγχορδα. Όταν ο «μπαρμπαγιώργος» έφυγε, ο Μιχάλης ήταν ο συνεχιστής της ιστορίας του.

Οι γυναίκες της ζωής του, η θάλασσα και η μουσική ήταν τα τρία μεγάλα του πάθη.

Θυμάμαι κάποτε τον είχα δεί στο "ΗΟΒΟ" στο Χαλάνδρι να τραγουδά σαν γκεστ με μπουζούκι τον Κώστα Παπαδόπουλο και κιθάρα τον Μάριο Κωστογλου. Δεν διέθετε την τέλεια καλή φωνή αλλά είχε αυτή την μαγκιά του Αιγάλεω και του γέρου του και έκανε καλό κέφι.
Εκείνοι που τον γνώριζαν καλά δεν έδιναν σημασία στον άστατο αλλά και λίγο ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και κρατούσαν μόνο την τρυφερότητα που έκρυβε μέσα του για εκείνους που αγαπούσε.
Τα τελευταία χρόνια έμενε στην Κινέττα, εκεί που παλιά ήταν το «εξοχικό» της οικογένειας, και δούλευε στο στούντιο που είχε φτιάξει με καλούς φίλους.

Σαν ερμηνευτή τον συναντούμε το 1991 στη δισκογραφική έκδοση του Γιώργου Ζαμπέτα με τίτλο «Χίλια Περιστέρια»
Το 2000 κυκλοφόρησε το Maxi Single «Ο Μπάρμπας μου ο Παναής» σε μουσική Γιώργου Στεφανάκη και στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Το 2001 συμμετείχε στο CD «Ανωτάτη Ζαμπετική».
Το 2004 κυκλοφορεί το CD «Τα Γαϊδουράκια» σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα και Γιώργου Στεφανάκη.

Ο Μιχάλης θα μπορούσε να είναι στην «επικαιρότητα» εάν επέλεγε να ασχοληθεί με σημερινά «σουξέ». Δεν το έκανε. Έμεινε έξω από αυτά τα παιχνίδια, και ασχολήθηκε με το έργο του πατέρα του, αλλά και με κάποιες δικές του παράγωγες πηγαίνοντας κόντρα στο «ρεύμα».

Πάντως το λίγο δισκογραφικό έργο του είναι αυστηρώς Ροκο-Ζαμπετικό σαν την ζωή του
ΠΡΟΣΕΞΤΕ: το "Μπάρμπα μου, ο Παναής"

Δύσκολο να κουβαλάς τέτοια κληρονομιά....
ΕΔΩ