Once 2007 (ΟST) Η Ιστορία ενός Τροβαδούρου

Σήμερα μιά και είμαστε στη σαρακοστή σας παρουσιάζω κάτι καινούργιο για το μπλόκ.

Την μουσική από μιά όμορφη ιρλανδέζικη ταινία που είδα και με ενθουσίασε μουσικά ....

Η ταινία λέγεται "ONCE" του 2006
(Director and Screenwriter: John Carney)

Είναι η ιστορία ενός φτωχού μουσικού (Glen Hansard) που έπαιζε στους δρόμους του Δουβλίνου. Μια υποτιθέμενη τοξικομανής (Marketa Irglova) κλέβει τη θήκη της κιθάρας με τα λεφτά και αρχίζει η καταδίωξη ... Η ταινία ξεκινά ακίνδυνα με αυτόν τον τρόπο, αλλά μετά τις σχετικές εξελίξεις θα διαπιστώσετε ότι βλέπουμε κάτι εντελώς ξεχωριστό. Στη συνέχεια θα γνωριστούν και θα γίνουν φίλοι. Οι δύο σταματουν σε ένα τοπικό κατάστημα μουσικής, όπου συχνάζει το κορίτσι για να παίξει πιάνο. (Μία από τις πολλές αξιοσημείωτες σκηνές της ταινίας είναι όταν προσπαθούν να μάθουν μαζί το πρώτο τραγούδι τους ... Falling slowly.!) Ο "Guy" έχει ήδη γράψει ένα τραγούδι και το διδάσκει στο κορίτσι που τον συνοδεύει στη φωνή και πιάνο. Αφού αποδειχθεί ότι η κοπέλα έπαιζε παλιά καλά πιάνο θα φτιάξουν μαζί μιά μπάντα και ξεκινούν μαζί μιά κουραστική εβδομάδα, γράφουν, προβάρουν και ηχογραφούν τραγούδια που αποκαλύπτουν μιά μοναδική ιστορία αγάπης.

Τα γνωστά .....

πλήν όμως ο Glen Hansard είναι καταπληκτικός τραγουδοποιός και τραγουδιστής (αν δεν ξέρετε τίποτα για αυτόν σας λέω ότι είναι ο frontman σε ένα μεγάλο folk-rock ιρλανδικό συγκρότημα, «The Frames», οι οποίοι είναι πολύ δημοφιλείς στην Ιρλανδία και έχουν περιοδεύσει στις ΗΠΑ). Και οι δύο πρωταγωνιστές δεν είναι ωριμασμένοι ηθοποιοί, αλλά επαγγελματίες μουσικοί. Όλη η μουσική για την ταινία αποτελείται από πρωτότυπα τραγούδια που έχουν συνθέσει και αποδίδουν οι δύο μουσικοί πολύ καλά και η χημεία μεταξύ των δύο είναι προφανής και εκδηλώνεται και στην πραγματική ζωή τους.

Η ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, γυρίστηκε μέσα σε 17 ημέρες και χρησιμοποιούν φυσικό φως και σπίτια φίλων, είναι όμορφη και μάλλον μοιάζει με ντοκιμαντέρ. Αλλά έχει συναίσθημα, αμεσότητα και οικειότητα γυρισμάτων, έτσι που ο θεατής αισθάνεται πως είναι εκεί στο Δουβλίνο με τον "Guy" και το κορίτσι του, και ακούει τη μουσική τους στο δωμάτιο ή στο δρόμο δίπλα τους...

(Η δύναμη του DVD σας επιτρέπει να το κάνετε ξανά και ξανά).

Και ... πολύ καλή μπαλάντα είχα καιρό να ακούσω ...
Διαβάστε κριτική εδώ για όσους την "ψάχνουν" εδώ και το soundtrack εδώ
Αφιερωμένο στη "Lacta"