Η επιστροφή ενός Ροκόγερου Μπλόκερ

Μετά από πολύ καιρό και υπό το βάρος των πολιτικών περιστάσεων αποφάσισα να γράψω πάλι κάτι στο παλιό τεφτέρι μου χωρίς να χρειάζομαι το facebook και τα άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τουλάχιστον το Blog είναι κάτι δικό σου και δεν χρειάζεται να απολογήσε στον καθένα για αυτά που γράφεις .. άσε που είναι πιό ρομαντικό σαν το τετράδιο των εκθέσεων του καθενός μας.

 Η απουσία μου οφείλεται στο ότι είχα απογοητευθεί γιατί το ρημάδι το Rapidshare αφού πρώτα αύξανε συνεχώς τις τιμές συνδρομής στο τέλος πήγε κατα διαόλου και έκλεισε παίρνοντας μαζί του και όλα τα Upload μου (και των άλλων bloggers) έτσι είναι κρίμα γιατί δουλειά πολλών χρόνων πήγε χαμένη και εσείς δεν μπορείτε να κατεβάζετε μιά και τα links είναι νεκρά. Ας είναι ...
Υπάρχει όμως όλο το παλιό υλικό και ένα μικρό backup έτσι όποιος θέλει μπορώ να τον προμηθεύσω μέσω email με κάποιες από τις παλιές αναρτήσεις.
Από την άλλη νομίζω ότι τα ανατολίτικα, περίεργα, τζαζο-έθνικ θέματα που ασχολιόμουν έχουν λίγο πολύ κορεσθεί. Σήμερα δε με την εξέλιξη του YouTube μπορείς να βρείς τα πάντα εκεί, αυτός είναι και ένας λόγος που οι παλιοί ρομαντικοί μουσικόBlogger τραβήχτηκαν στο πυθάρι τους σαν τον Διογένη.

Στο ενδιάμεσο διάστημα ξύπνησε ξανά το μεράκι μου γιά τις κατασκευές και ειδικά γυαλί- ξύλο.
Αφού λοιπόν διαμόρφωσα ένα μικρό εργαστήρι άρχισα να φτιάχνω βιτρώ, φαναράκια, ζωγραφιστούς καθρέπτες, παντζούρια με βιτρώ, μικρά κουτάκια με ξύλο και γυαλί κλπ. Ετσι ο χρόνος μου μοιράζεται ανάμεσα στο εργαστήρι μου οπου κάνω την ψυχοθεραπεία μου και στο ΚΑΦΕ Σεβάχ τα μισά βράδια όπου εκτονώνω τις μουσικές μου ανησυχίες σαν DJ και μπάρμαν.

Μετά όμως από καιρό, σκέψεις και προτροπές φίλων αποφάσισα να επανέλθω στο μπλόκ μου (μιάς και είναι ιστορία-εργασία 10 χρόνων)και να σας παρουσιάζω μερικές από τις κατασκευές μου (κινδυνεύοντας να γίνω σαν κάτι κυρίες με μπλόκ που διαφημίζουν τα σκουλαρίκια και τα βραχιόλια τους) αλλά και μερικές σπάνιες μουσικές όπως παλιά.
 Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την πολιτική περίοδο που ζούμε χρειάζεται ο καθένας μας να βρεί μιά εκτόνωση, μιά ψυχοθεραπεία και απ'την άλλη να είμαστε όλοι κοινωνικά μαζί γιατί η απομόνωση φέρνει κατάθλιψη. Οσο για τα πολιτικά τι να πω βρε παιδιά, όλοι οικονομολόγοι γίναμε και σχολιαστές του καφενέ. Μπερδεμένοι, απογοητευμένοι και αμήχανοι να καβγαδίζουμε για το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και για αν το ΝΑΙ θα μας έβγαζε απ΄την δύσκολη θέση. Εγώ το μόνο που έχω να σας πω Κλείστε τις ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ, πηγαίντε λίγες  ΔΙΑΚΟΠΕΣ και πάρτε το στο Χαβαλέ γιατί έχουμε γίνει καταθλιπτικός λαός. Και ο Σεπτέμβρης θα είναι δύσκολος. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ