Bill Frisell - Τζάζ Κιθάρες με Εθνικ Χρώμα
>> Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες στην τζαζ από τα τέλη της δεκαετίας του '80 είναι ο Bill Frisell.
Γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νιότης του, στο Denver, (Colorado περιοχή). Έπαιξε κλαρίνο ως νέος, αλλά πήγε στο Πανεπιστήμιο του Βορείου Κολοράντο για να σπουδάσει μουσική. Μετά την αποφοίτησή του από τη Βόρεια Κολοράντο, όπου σπούδασε με τον Johnny Smith, ο Frisell πήγε στο Berklee College of Music στη Βοστώνη και σπούδασε με Jon Damian και Jim Hall.
Την αρχή της καριέρας του ξεκίνησε στην ECM Records σε συνεργασίες των Pat Metheny & Jan Garbarek. Πρώτη κυκλοφορία σόλο του Frisell ήταν το In Line με χαρακτηριστικά κιθαριστικά σόλο και ντουέτα με τον μπασίστα Arild Andersen. Το παίξιμό του είναι ιδιαίτερο με μια σειρά επεμβάσεων στην κιθάρα (καθυστέρηση, παραμόρφωση, αντήχηση, μετατοπιστές οκτάβας, και πεντάλ όγκο) για να δημιουργήσει ένα μοναδικό ήχο στην πράξη.
Στη δεκαετία του 1980 Frisell έζησε στην πόλη της Νέας Υόρκης και συμμετείχε ενεργά στην μουσική σκηνή της πόλης. Εγινε γνωστός για τις δουλειές του με τον ντράμερ Paul Motian, & τον σαξοφωνίστα Joe Lovano. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, διαλύσε το τρίο του, μετακόμισε στο Σηάτλ & άρχισε να γράφει για την τηλεόραση & τον κινηματογράφο.
Αρκετά από τα τραγούδια του Frisell, συμπεριλαμβανομένων των "Over the Rainbow" και "Theme Coffaro", εμφανίζονται στην ταινία Finding Forrester (2000).
Μεταξύ του 2003 και του 2005 ο Frisell ενήργησε ως μουσικός διευθυντής για το "τραγούδι του αιώνα" (Song of Century), μια σειρά συναυλιών για το γερμανικό φεστιβάλ τέχνης RuhrTriennale. Ο Frisell κάλεσε καλλιτέχνες όπως Rickie Lee Jones, Elvis Costello, Suzanne Vega, Arto Lindsay, Vic Chesnutt, Van Dyke Parks, Μπάντι Μίλερ, Ρον Sexsmith και Chip Taylor να ερμηνεύσουν αγαπημένα τραγούδια τους σε νέες εκτελέσεις.
Το 2003, το άλμπουμ του "The Intercontinentals" προτάθηκε για βραβείο Grammy αλλά τελικά το κέρδισε το 2005 με το "Unspeakable" ως καλύτερο σύγχρονο Jazz Album.στον δίσκο του "The Intercontinentals"
- Boubacar Traore, κιθαρίστας και τραγουδιστής από το Μαλί
- Gilberto Gil, κιθαρίστας και τραγουδιστής της Βραζιλίας
- Jenny Scheinman (βιολί).
- Bill Frisell (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, loops)
- Vinicius Cantuaria (φωνητικά, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, τύμπανα, κρουστά)
- Sidiki Camara (φωνητικά, congas, Djembe, κολοκύθα , κρουστά)
- Leisz Greg (κιθάρα, πεντάλ κιθάρα χάλυβα) και ο δικός μας
- Χρήστος Γκοβέτας (τραγούδι, μπουζούκι, ούτι)
Σήμερα είναι μέλος των γνωστών ρεμπέτικων συγκροτημάτων σε Βοστώνη και Σηάτλ "Ziyia" και "Pageon". Ο Χρήστος έλαβε το 1999 το πρώτο βραβείο από το λαογραφικό ίδρυμα "Northwest Folklife Fellowship Award" για την προσφορά του στην πολιτιστική συνεργασία των Ελληνο-Αμερικάνικων κοινοτήτων καθώς & των Λαογραφικών κοινοτήτων χορού.
Τέλος το 2006 κυκλοφόρησε τον δίσκο "Ρεμπέτικα Με τον Χρήστο Γκοβέτα" & το Συγκρότημα του "Πασατέμπος" (το ψάχνουμε) μιά συλλογή από κλασσικά ρεμπέτικα του 1930 -40.
Title | Year | Label | ||
---|---|---|---|---|
In Line | 1983 | ECM | ||
Rambler | 1984 | ECM | ||
Lookout for Hope | 1987 | ECM | ||
Before We Were Born | 1989 | Nonesuch | ||
Is That You? | 1990 | Nonesuch | ||
Where in the World? | 1991 | Nonesuch | ||
Have a Little Faith | 1992 | Nonesuch | ||
This Land | 1994 | Nonesuch | ||
Go West: Music for the Films of Buster Keaton | 1995 | Nonesuch | ||
The High Sign/One Week: Music for the Films of Buster Keaton | 1995 | Nonesuch | ||
Live | 1995 | Gramavision | ||
Quartet | 1996 | Nonesuch | ||
Nashville | 1997 | Nonesuch | ||
Gone, Just Like a Train | 1998 | Nonesuch | ||
Good Dog, Happy Man | 1999 | Nonesuch | ||
Ghost Town | 2000 | Nonesuch | ||
Blues Dream | 2001 | Nonesuch | ||
With Dave Holland and Elvin Jones | 2001 | Nonesuch | ||
The Willies | 2002 | Nonesuch | ||
The Intercontinentals | 2003 | Nonesuch | ||
Unspeakable | 2004 | Nonesuch | ||
Richter 858 | 2005 | Songlines | ||
East/West | 2005 | Nonesuch | ||
Bill Frisell, Ron Carter, Paul Motian | 2006 | Nonesuch | ||
Floratone | 2007 | Bluenote | ||
History, Mystery | 2008 | Nonesuch | ||
Disfarmer | 2009 | Nonesuc |
Φυσικά ακούστε το "The Intercontinentals" και δείτε πως δένουν η τζάζ κιθάρα του Bill Frisell με την αφρικάνικη κιθάρα & φωνή του Boubacar Traore και το ούτι - μπουζούκι - φωνή του Χρήστου Γκοβέτα. ..... ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου