ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ .. ΑΜΕΡΙΚΑ (The Greeks of America)

Ευχαριστώ όσους μας διαβάζουν και ακόμη περισσότερο όσους κάνουν τον κόπο να ανεβάσουν σχόλια ... και να δώσουν μιά νότα διαλόγου σ' αυτό το μπλόκ.

Στην αρχή έγραφα κάθε λίγες εβδομάδες (από το 2007) με σκοπό να παρουσιάζω ροκ, τζάζ, μπλούζ, εθνικ θέματα με ολίγην γεύση ανατολής - ή Ανατολίας - λόγω Σεβάχ - (πιό πολύ Balkan, Gypsy, East Jazz κλπ) που ήταν άγνωστα στο πολύ κοινό, ποιοτικά, αντιεμπορικά αλλά σίγουρα αξιόλογα (στη "δύσκολη" σαιζόν αραίωναν οι αναρτήσεις, για να πυκνώσουν σταδιακά όποτε είχα καμμία φαεινή μουσική ιδέα). Από εκεί ξεκίνησα αλλά με τις δικές σας επιθυμίες τελικά κατέληξα να γράφω πιό πολύ για μπουζουξήδες της Αμερικής, ρεμπέτες της Πόλης, της Σουηδίας, του Κάϊρου, σολίστες παραμελημένους απ'τις εταιρείες, για σατυρικά παρατράγούδα και απ' ότι βλέπω - όλο κάτι τέτοια μου ζητάτε (δεν με χαλάει η εξέλιξη γιατί και αυτά Εθνικ είναι.. και Balkan, και Gypsy, και World). Τα αφιερώματα περιλαμβάνουν πληροφορίες, εικόνες, υλικό, βιογραφικά, δισκογραφία και δεν είναι στυγνά Downloads (like other bloggers) αυτό όπως καταλαβαίνετε θέλει δουλειά.

Συνήθως γράφω γι αυτό που είναι κάθε φορά στο μυαλό μου.
(εξάλλου αγαπητοί επισκέπτες αυτή είναι η φιλοσοφία των Bloggers
έχω κάτι να πώ το λέω , έχω κάτι να γράψω το κάνω, δεν έχω κάτι να παρουσιάσω .... σωπαίνω..!!)
Γι αυτό είναι ευπρόσδεκτες οι προτάσεις σας ... Βοηθείστε

Λίγοι όμως είναι οι φίλοι που ρίχνουν "ιδέες". Ζητάνε κάποιες φορές αφιερώματα σε γκρουπ και καλλιτέχνες ... άλλοι είναι στα πλαίσια του μπλόκ ... άλλοι τελείως οφσαϊντ (εμπορικά ή ... άσχετα).

Οσο μπορούμε το ψάχνουμε & όταν ολοκληρωθεί κάτι το παρουσιάζουμε.
Οπως καλή ώρα αυτό το γκρουπ που μου θύμισε ένας φίλος (το θεωρώ στάνταρ για οποιαδήποτε καλή δισκοθήκη)
Ειχα αναφερθεί ξανά σ'αυτό στα "ΜΑΛΑΚΟΤΡΑΓΟΥΔΑ" βλέπε ευρετήριο
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ->> ΠΑΜΕ...

Ενα από τα πρώτα γκρουπ που άκουσα όταν έκοψα την πολύ ροκ και το γύρισα στην world μουσική ήταν οι Ελληνοαμερικάνοι "Καφέ Αμάν Αμέρικα".

Οι Ελληνες στην Αμερική
(Αναδημοσιεύεται από την σελίδα Rebetiko.gr)
«Οι Έλληνες εργάται ακολουθούν το κοινοβιακόν σύστημα της ζωής τόσον εις τα βιομηχάνους πόλεις, όπου εργάζονται εις τα εργοστάσια, όσον και εις τας σιδηροδρομικάς γραμμάς και τα μεταλλεία. Ζωσι καθ' ομάδας και έχουσι κοινήν την τράπεζαν. Εις τας πόλεις ενοικιάζουν δέκα έως δέκα πέντε εργάται εν διαμέρισμα εις μίαν πενιχράν οικίαν, όπου μαγειρεύουν το φαγητόν των εκ περιτροπής, έχουν τας συναναστροφάς των καθ' εσπέραν. Θύουν κάποτε εις τον Βάκχον, σχηματίζοντες κύκλον πέριξ του Βαρελίου ζύθου, ουχί σπανίως δε επιδίδονται και εις χορούς και θορυβώδη άσματα, προς μεγάλην ανησυχίαν των γειτόνων των. Η ζωή δεν στοιχίζει ακριβά εις τους εργάτας τούτους. Εις πολλά μέρη οι Ελληνες εργάται των εργοστασίων κατορθώνουν και ζουν επί βλάβη βεβαίως της υγιείας των με δυο δολάρια την εβδομάδα... ...Εις τας γραμμάς οι εργάται έχουν ως κατοικίαν των τα παλαιά βαγόνια, τα οποία αφήνουν εις την διάθεσίν των αι εταιρείαι, ή ξυλίνας καλύβας, κατασκευαζομένας επίτηδες δι' αυτούς εις τα εργατικά στρατόπεδα, ισχύει δε και εκεί όπως εις τας πόλεις το κοινοβιακόν σύστημα». Η διασκέδαση του όμως δεν περιοριζόταν μόνο στην κατ' οίκον αλλά περιελάμβανε και την επίσκεψη σε κάποιο ελληνικό καφενείο, τα οποία έκαναν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 1920 στην Νέα Υόρκη. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Σαλούτου «The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press)

«The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press) «Στα ελληνικά καφενεία, που οι μετανάστες εύρισκαν ανάμεσα σ' άλλα και μια παρηγοριά στη διάρκεια των μοναχικών ωρών, μαζευόντουσαν κάθε είδους Έλληνες, υπάλληλοι σιδηροδρόμων, εργάτες εργοστασίων, μαγαζάτορες, επαγγελματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, ερασιτέχνες φιλόσοφοι, όλο το κουτσομπολιό της κοινότητας, χαρτοκλέφτες, φιλοθεάμον κοινό. Το καφενείο ήταν επίσης κέντρο διασκεδάσεως. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα με χαρτοπαίκτες βαθιά βυθισμένους σε κάποιο παιχνίδι, πολύ συχνά το "σκαμπίλι". Όταν κουραζόντουσαν από το παιχνίδι βρισκόταν πάντα μια καινούργια διασκέδαση, καμιά φορά η μουσική. Ίσως να 'βγαιναν στην επιφάνεια ένα ή δύο βιολιά, μια μεγάλη κιθάρα με τρομερή αντήχηση και ένα σαντούρι. Μετά από ορισμένες συγχορδίες σε μινόρε, μια πολύΙ λυπητερή εισαγωγή γινόταν το σύνθημα για δυο, ίσως τέσσερα παλικάρια να βγουν πιο πέρα και να πιάσουν τα χέρια. Μετά την απομάκρυνση των τραπεζιών, οι θεατές μαζευόντουσαν τριγύρω και ενθαρρύνανε με φωνές τους χορευτές, καθώς αυτοί άρχιζαν τα βήματα τους... Όταν τελείωνε επιτυχημένα ένας χορός επιβραβευόταν με χειροκροτήματα, ποτά για τους εκτελεστές και εκείνη την απαραίτητη προσφώνηση "εις υγείαν σας..." Το πρώτο καφέ αμάν άνοιξε στην Νέα Υόρκη το 1925 (σε μια εποχή που τα αντίστοιχα στην Ελλάδα έκλειναν) από την Μαρίκα Παπαγκίκα. Στους πελάτες σερβιρόταν εκτός από καφέ και ούζο σε φλιτζάνι του καφέ λόγω της ποτοαπαγόρευσης. Όπως όλοι οι μετανάστες, έτσι και αυτοί, μετέφεραν στην ξενιτιά τα τραγούδια του τόπου τους. Μόνο όμως οι Έλληνες της Αμερικής, απ' όλους τους έλληνες μετανάστες, ηχογράφησαν σε δίσκους τα τραγούδια που τραγουδούσαν και μόνο αυτοί έγραψαν καινούρια τραγούδια συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά λέξεις από το γλωσσικό ιδίωμα gringlish.Πολλά από τα τραγούδια που ηχογράφησαν δεν πέρασαν στην δισκογραφία της Ελλάδας. Το γεγονός πως δεν έπρεπε να ενσωματωθούν σε κάποια κυρίαρχη κουλτούρα τους επέτρεψε να έχουν τέτοιες δραστηριότητες. 12000 τραγούδια πέρασαν στην ελληνική δισκογραφία των Η.Π.Α. από το 1926 έως το 1969 ,όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κουνάδης. Στη συνέχεια τίποτα. Ίσως η αθρόα εισαγωγή δίσκων από την Ελλάδα να έπαιξε κάποιο ρόλο. Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος "Cafe Aman Amerka" με δεκατέσσερα τραγούδια, το παλιότερο είναι του 1923 ενώ το πιο πρόσφατο είναι του 1954. Τα τραγούδια βρέθηκαν στη συλλογή του Dino Pappas (περιλαμβάνει πάνω από 10000 τραγούδια). Παραγωγός ο Μιχάλης Αδάμ. 9 Έλληνες και Ελληνομερικάνοι μουσικοί και το συγκρότημα Cafe Aman Amerika είναι γεγονός.

Τους ΑΜΑΝ AMERIKA αποτελούν:

• ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΑΝΙΝΑΚΗΣ (Τραγούδι -> προσεχώς),
• ΑΝΝΑ ΠΑΪΔΟΥΣΗ (τραγουδίστρια & στο συγκρότημα ANABOUBOULA -> προσεχώς)
• JIM KARRAS (ακορντεόν & πιάνο στις "Πυτζάμες")
• ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΑΛΗΣ (μπουζούκι/μπαγλαμά/τζουρά/μαντολίνο)
• PETE CHIVILLY (ακουστικό & ηλεκτρικό μπάσο)
• ΤΑΣΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ (ακουστ. & ηλεκτρ. κιθάρα)
• ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΟΝΤΟΣ (λαούτο, κιθάρα)
• ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ (κλαρίνο, σαξόφωνο)
• ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΟΝΤΕΜΕΝΙΩΤΗΣ (πιάνο)
  

Φιλική συμμετοχή: ARA DINKJIAN (ούτι) ..!
Επίσης συμμετείχαν:

• ΛΟΥΗΣ ΚΟΝΤΟΣ (τραγούδι)
• ΝΙΚΟΣ ΣΟΦΟΣ (βιολί)
• GEORGE PALEARAS (drums)
• VANESSA PLOUMIS (άρπα)
• RON PET RIDES (κιθάρα, "μπαντζούκι "στο Gringlish)
• SEITO SALIFOFSKI (κρουστά/drum)
• VICTOR RADON (latin percussions)
• RALPH OLSEN (κλαρίνο στη "Μπαρμπουνάρα")

Ο δίσκος έτυχε ενθουσιώδους κριτικής από τα εγχώρια και ομογενειακά μέσα ενημέρωσης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Βασίλης Σταματίου στο περιοδικό ΜΕΝ (Αύγουστος 1995): Πέρα απ' το έξυπνο της ιδέας, η δουλειά είναι απολύτως δημιουργική, καθώς στη λογική μιας ευρύτερης "αμερικανικής ατμόσφαιρας" τα τσιφτετέλια μπερδεύονται με τις ροκ κιθάρες, τα κλαρίνα με την τζάζ και τα ζεϊμπέκικα με τους λατινοαμερικάνικους ρυθμούς, ενώ πανταχού παρόντα είναι τα φοβερά και τρομερά «γκρίνγκλις» (ενδεικτικοί τίτλοι τραγουδιών: «Γιατί γλυκό μου σουίτ χαρτ:». «Πλεέντι μάνι τώρα ο Γιάννος», «Το Μιστέκι», «Το Γουέστ», κ.λπ.), με τους δημιουργούς του ΑΜΑΝ AMΕRIKA να βλέπουν με νοσταλγική τρυφερότητα και αγαθό χιούμορ τα τραγουδάκια των παππούδων τους. Η παραγωγή άψογη, οι ενορχηστρώσεις ευρηματικές, οι φωνές των γνήσιων Ελληνοαμερικανών Γρηγόρη Μανινάκη και Άννας Παϊδούση έξοχες και το σύνολο, ένα υπέροχο τριπ σ' έναν κόσμο γεμάτο ελληνικό δαιμόνιο, αμερικάνικο όνειρο, μπουζούκι, ιππόδρομο και μπόλικη νοσταλγία. Στο ένθετο του δίσκου υπάρχει και ένα αντιπροσωπευτικό ελληνοαμερικάνικο γλωσσάριο gringlish. Τα gringlish είναι ελληνοποιημένα αγγλικά. Δημιουργήθηκαν επειδή οι Έλληνες της Αμερικής δεν χρειαζόταν να αφομοιωθούν στην αμερικανική κοινωνία.

Ενα δείγμα από τα gringlish τραγούδια
Καλαματιανό από τα τραγούδια των πρώτων Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική τη δεκαετία το '30 σε γκρίγκλις.
Έχει βγει σε αναβίωση και διασκευή στο δίσκο "Καφέ Αμάν Αμέρικα" από το ομώνυμο συγκρότημα

Γιατί γλυκό μου σουητχάρτ

Μανινάκης Γρηγόρης & Καφέ Αμάν Μουσική/Στίχοι: Γιαπουράνης Α
Αφού ακόμα δεν μου λες με την καρδιά σου ένα yes

γιατί αγάπη μου γιατί αφού το ξέρεις πως πονώ

Ι don't know, γιατί δε μου λες το νο

Αχ γιατί γλυκό μου σουητχάρτ

Αχ να με πληγώνεις τόσο hard

Να λες πως είσαι μέρα νύχτα μπίζι

μα μη θαρρείς η καρδιά μου πως ραΐζει

μες της αγάπης τα affair τα ψέματα δεν είναι fair

from my part στο λέω I don't care

Αχ γιατί γλυκό μου σουητχάρτ

Αχ να με πληγώνεις τόσο hard

Να βγαίνεις date every night

στο ξαναλέω black and white

να σου ζητάω ένα φιλάκι και να μου λες πως έχεις τράκι

honest-to–god, αυτά δεν είναι right

Αχ γιατί γλυκό μου σουητχάρτ

Αχ να με πληγώνεις τόσο hard

Τα Τραγούδια του Δίσκου:Πατείστε στο Οπισθόφυλλο - Push the photo

Read more...

Nouvelle Vague -- Bossa Punk?

Nouvelle Vague είναι ένα γαλλικό μουσικό συγκρότημα ή μάλλον μιά ομάδα μουσικών με επικεφαλής τους Marc Collin και Olivier Libaux. Το όνομά τους είναι ένα λογοπαίγνιο, που σημαίνει «νέο κύμα» στα γαλλικά. Εμπνευση των τραγουδιών τους είναι τα 70' - 80'ς (punk rock, post-punk, και new wave), με την μεταμόρφωση τους σε στυλ bossa nova των '60..!!( κάθε άλλο παρά Νέο Κύμα). Στα μέλη και συντελεστές του γκρούπ περιλαμβάνονται πολλοί Γάλλοι καλλιτέχνες που είναι τώρα διάσημοι με δική τους καριέρα (αποτελούν πλέον μέρος αυτού που ονομάζεται πλέον "Ανανέωση του γαλλικού chanson") όπως οι οκτώ τραγουδίστριες (six French, one Brazilian and one New Yorker) με γνωστότερες τις:
Anaïs Croze, Camille Dalmais, Phoebe Killdeer, Melanie Pain, Marina Celeste και Gerald Toto.

Δισκογραφία

• Nouvelle Vague (Peacefrog Records, 2004)
• Bande à Part (Peacefrog Records, 2006)
• 3 (Peacefrog Records, 2009)
• Late Night Tales: Συλλογή Nouvelle Vague & New Wave(Azuli, 2007)

Με το πρώτο τους άλμπουμ, "Nouvelle Vague", η ομάδα αναστήθηκε κλασικά από την εποχή του New Wave μουσικής, καθώς οι XTC, Modern English, The Clash, Joy Division και The Undertones μεταλλάσσονται σε στυλ bossa nova. Τα τραγούδια αυτά μετά την επιστροφή τους σε ακουστικές φόρμες με ευκίνητους ρυθμούς & κίνηση επιτυγχάνουν να ξαναγίνουν charts σε όλο τον κόσμο.(Η κάθε μία από τις τραγουδίστριες εκτελούσε μόνο τραγούδια που ποτέ δεν είχε ακούσει πριν, για να εξασφαλίστει ότι κάθε τραγούδι θα έχει μια μοναδικότητα).

Το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο "Bande à Part" περιλαμβάνει τις εκδόσεις του "Ever Fallen In Love (With Someone You Shouldn't've)» από Buzzcocks, "Blue Monday» από New Order, "The Killing Moon" από Echo & the Bunnymen και " Heart of Glass »από Blondie και άλλες διασκευές.

Στον 3ο δίσκο τους με τίτλο "Nouvelle Vague 3" ο Martin Gore των Depeche Mode τραγουδά με την αρχηγό Melanie Pain το «Master and Servant» επίσης ο Ian McCulloch των Echo And The Bunnymen ντουέτο με την Melanie το "All My Colours". Η άλλη τραγουδίστρια Marina Celeste εκτελεί το "Our Lips Are Sealed" με τον Terry Hall των The Specials και τα ταγούδια "Magazine’s", "Parade" τραγουδιούνται από τον Barry Adamson και την άλλη τραγουδίστρια Nadeah Miranda. Ακόμα συμμετέχουν ο Chris Bailey των Αυστραλών The Saints και ο Samy Birnbach των Minimal Compact.

Πολλά πληροφοριακά είπαμε ακούστε αυτό το αεράτο γκρούπ και θυμηθείτε (?) κάποια κομμάτια της New Wave εποχής παιγμένα με έναν αιθέριο τρόπο.

Αν είστε απο αυτούς που υποστηρίζουν τις πρώτες εκτελέσεις και δεν θέλουν διασκευασμένα ακούσματα ούτε να τα μυρίζουν,
δικό σας πρόβλημα ... μάλλον δικό σας κόλλημα ... γιατί ..?

Υπάρχουν διασκευές καλές και διασκευές χάλια ...
για αυτό έχουμε τα αυτιά ... να αποφασίζουμε - ξιάσου
(ας μην δώσω παράδειγματα καλύτερα)

Απλά για να βοηθήσω τους νεότερους που δεν έχουν ακούσματα εκείνης της εποχής παραθέτω και τα αυθεντικά κομμάτια και η σύγκριση δική σας .

Εδώ το "Bande à Part" και εδώ τα αυθεντικά κομμάτια.

Read more...